Carla (23)
Tot mijn negentiende heb ik een vriendje gehad, tot en met het bed. Dat wist mijn moeder, ze zei: ik heb liever dat je in je kamer bent, dan in het bos ligt te vrijen. Maar ik vond die seks verschrikkelijk. En die jongen steeds: heus als er iets gebeurd dan trouw ik met je. Iedere keer zag ik er tegenop en toen heb ik het uitgemaakt. Achteraf besef ik dat ik vaak aan een lerares dacht of een cheffin. Ik zwierf altijd door de stad, vond het leuk om in cafés met allerlei mensen te praten. Zo ging ik ook een keer met iemand naar het COC in Den Haag. Thuis zei ik: maak je niet ongerust, ik ga alleen kijken. Het was er gezellig, ik ging er haast ieder weekend naar toe. Toen werd ik verliefd op een meisje, maar ik benaderde haar niet, ik vond het flauwekul van mezelf. Totdat ik op een zomerkamp van de kerk mee ging. Op een avond werd een discussie over liefde gehouden, ook homoseksualiteit kwam aan de orde, nogal negatief. Ik ging dat met zo veel vuur verdedigen dat ik er zelf van schrok. Ik lag overhoop met mijn gevoelens en vond dat ik niet langer kon ontkennen dat ik meer om meisjes gaf. Weer thuis heb ik het aan tafel verteld. Aan mijn vader, mijn moeder, mijn broertje met zijn meisje. Met de bibber in mijn benen, zenuwachtig rokend, maar opgelucht dat ik het nu wist. Mijn moeders reactie was: "Ik vermoedde al zoiets, maar wilde er niet over beginnen". Mijn vader had het er niet makkelijk mee, hij zei "Ik ken het niet, het zegt me niets". Ik sloeg meteen aan het hollen en nodigde een vriendenstel uit. Die jongens zaten op de bank en toen ze weg waren, was de reactie van mijn vader: "Carla, je moet ze maar boven op je eigen kamer ontvangen. Ik kan er niet tegen aan kijken". Ik had hem in het diepe gegooid, me niet gerealiseerd dat hij het nauwelijks verwerkt hadden. Aan mijn moeder had ik steun omdat ze het prima vond, maar juist door het opstandige van mijn vader brak de boel open. Een tijd heb ik geen stellen gevraagd, maar mensen alleen. Dan vroeg ik voorzichtig of we binnen koffie konden drinken. Ik merkte dat mijn vader zich steeds meer ging interesseren. Laatst zei hij: "Die kennissen van je vind ik hartstikke fijne mensen". Je ziet niet vaak dat ouders zich zo voor de vrienden van hun kind interesseren. Ik ga nu vooral met homo's om, maar ik moet oppassen dat ik mijn andere kennissen niet verwaarloos.
Pieter (21)
Op dansen was een meisje gek op me. Na de les gingen we eens naar het park en stonden te vrijen. Ik was net vijftien, het was de eerste keer, dus vroeg ik: "moet ik met mijn tong in je mond?" Ze zei: "Nee, joh, dat is smerig!" We stonden wel een kwartier met onze monden tegen elkaar. Ik werd er niet warm of koud van. Dat moet ze gemerkt hebben, daarna maakte ze het ineens uit. Ik ben er een tijdje kapot van geweest, maar andere meisjes drongen zich op: loop je mee naar de bus, het is zo donker of wil je me thuis brengen. Dan stonden we ook te vrijen, maar vaak hield ik er geen prettig gevoel aan over. Ik voelde me meer tot jongens aangetrokken. Dat gevoel was toen nog vaag. Met een schoolvriend liep ik bij V&D, toen ik opeens de GayKrant zag. Later ben ik stiekem terug gegaan om hem te kopen. Uit dat blad heb ik adressen gehaald en op een zaterdagavond ben ik naar zo'n club gegaan. Tot half twaalf heb ik aan de bar gezeten, het was niet eng, vond ik. Er kwam een jongen op me af, Gert heette hij. Hij wilde slowdansen, nou ja, veel deed het me niet. Met een kusje namen we afscheid en ik ging met de laatste trein naar huis. Ik kon alles met mijn ouders bespreken, maar hier zweeg ik over. Laat thuis komen was niet gek, maar nu deed ik geheimzinnig. Een paar keer ging ik naar die bar. Gert haalde me van de trein af. Hij was in de twintig en woonde bij zijn ouders. Ik was toen achttien. Op een keer had hij een adres voor ons versierd. Wij er heen om tien uur vrijdagavond. Nu gaat het gebeuren, dacht ik. Dat huis was van een oudere man, een nichterig type. We dansten op Duitse schlagers, afwisselend ik met Gert en die man. Gert ging met zijn hand in mijn broek. Dat deed me nog niets. Het hoorde er zeker bij. Toen mochten Gert en ik in zijn bed, die man ging zelf apart. De seks vond ik wel leuk, alleen had hij zo'n groot lijf. "Hou je van me?" vroeg Gert en ik zei dat ik het niet wist. Na die keer kwam Gert niet meer op me af. Later hoorde ik dat hij alle nieuwelingen probeerde te versieren. Op zaterdagmiddag kwam ik thuis. Mijn moeder stond in de keuken en wilde weten wat ik had uitgespookt. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik moest het zeggen, maar ik kon het niet. Ze vroeg of ik bij een meisje had geslapen. Ik gaf er geen antwoord op. Ze bleef doorvragen en opeens had ze een ingeving. "Ben je homo?" Met een klein stemmetje zei ik ja. Het huilen stond me nader dan het lachen. O god, o god, zuchtte ze, zakte ineen op de vloer, hing nog half aan het aanrecht. Ze riep: Tinus, Tinus, naar mijn vader. "Hou je dan helemaal niet van meisjes?" vroeg ze en mijn vader begreep het meteen en was ook overstuur. Met ons drieën hebben we het hele weekend gepraat. Kwaad of zo waren ze niet, alleen ontzettend bezorgd. Mijn moeder had een heel verhaal over hoe slecht en agressief mensen konden reageren. Mijn vader gaf me vijftig gulden, dan kon ik me aansluiten bij het COC. Ik heb een getrouwde zus en eerst mocht ze het niet weten. Toen ik een paar maanden later bij haar op visite was, hadden we het over mijn vakantie. Ik was in een tent met een jongen op stap geweest en mijn zwager vroeg, als grap, of we iets met elkaar gedaan hadden. Ja, zei ik, we hebben het gedaan. "Ach, doe niet zo gek" zei mijn zus. Maar het was wel waar en als bewijs zwaaide ik mijn COC-kaart. Ik weet niet of mijn ouders een uitzondering zijn. Ik ken ook jongens die het gezegd hadden en uit huis werden gezet. Die komen in de zeik terecht. Als mijn ouders discriminerende dingen over homo's horen, gaan ze er tegenin. Vooral mijn moeder, die wordt ook fel als er op buitenlanders wordt gescholden.
Greet (34)
Ik was 29 toen ik voor het eerst op een meisje verliefd werd. Met jongens had ik altijd een goed geestelijk contact. Ook wel seksueel, maar na afloop had ik daar altijd een kater van. Dat meisje wist niet of ze lesbisch was. We hebben samen geprobeerd hoe het met ons zat: voor haar werd duidelijk dat ze het niet was, ik wist nu wel zeker dat ik homoseksueel was. Dat gaf een stuk bevrijding, ik begreep nu hoe ik in elkaar zat. Ik kom uit een omgeving waar homoseksualiteit heel gewoon is. Het was voor mijn ouders en familie geen enkel probleem toen ik het vertelde. Met dat eerste vriendinnetje raakte het uit. Ik ben toen gaan schrijven op contactadvertenties. Eerst vond ik het een armoedige manier om contact te leggen, maar in bars rondhangen is niets voor mij. Via zo'n advertentie maak je op een eerlijke manier duidelijk wat je wilt. Je staat blanco tegenover elkaar. Je weet dat je op zoek bent naar vriendschap. Op die manier vond ik de vrouw met wie ik nu samenwoon. Mijn vriendin is 37, ze zal wel niet meer trouwen, denken haar ouders. Ze zien in mij iemand die hun kind gezelschap geeft, voor haar zorgt als ze ziek is. Het zijn zwaar gereformeerde mensen. Over seks wordt nooit gepraat, maar we mogen altijd in een tweepersoonsbed slapen. Misschien begrijpen ze onze relatie niet of zwijgen ze liever. Met haar broers en zussen kunnen we over van alles praten. Ik voel me echt bij haar familie thuis en word overal bij betrokken.
Wiro (22)
Ik werd verliefd op een Duits 'van huis weglopertje'. De eerste verliefdheid waarbij ik de knoop doorhakte en het de ander vertelde. Eerst een verhouding in het geheim en toen we in het openbaar. Het was het vriendje van mijn zusje en een goede bekende van mijn broertje. Beiden vonden dit maar gek. Mijn zusje was de gedupeerde en reageerde niet al te vriendelijk. Zonder dat ik het wist vertelde ze het aan mijn moeder. Pas veel later hoorde ik dat van iemand anders en pas toen werden me reacties van mijn moeder duidelijk. Ze had ineens allerlei bedenkingen tegen het 's nachts van huis blijven. Met mijn vader was de verhouding nooit zo best. Ik weet niet of hij het toen al wist. Hij verweet me wel altijd, in zijn regelmatige dronkenschappen, dat ik een viezerik was en geen 'echte kerel'. Er was een moment dat ik zeker wist dat mijn ouders beiden op de hoogte waren. Het was er, maar er hoefde blijkbaar niet over gepraat te worden. Mij was dat welkom: zo zeker stond ik ook weer niet in mijn schoenen. Toch kon ik uit enkele gebeurtenissen opmaken dat ze het er niet mee eens waren. Het was bijvoorbeeld gebruikelijk dat Volker (zo heette hij) eens in de week kwam douchen en een beetje bleef napraten. Dat hield op een gegeven ogenblik op. Volker was als gast niet meer gewenst, en van ons (mijn zusje, broertje en mij) werd niet begrepen dat we met hem omgingen. Zo om de dag werd mij gevraagd wat ik toch met die jongen moest. Ik heb die situatie uitgebuit om mijn ouders zo gewoon mogelijk met een aantal zaken te confronteren. Als ze vroegen waar ik geweest was, dan zei ik bij Volker geweest te zijn of bij zijn vrienden. Wanneer de discussie over huwelijk of samenleven ging, betoogde ik steeds dat seksualiteit niet alleen tussen man en vrouw hoefde te zijn. Toen ik bij het COC actief werd, kwam er meer duidelijkheid. Ik waagde het de dingen duidelijk bij hun naam te noemen. Het was net alsof het altijd zo geweest was, en ook gewoon was. Na die tijd heb ik mijn moeder regelmatig verteld hoe ik mijn tijd doorbracht, waar en met wie. Ze vindt het nog wel een beetje vreemd, maar het went.
Olaf Korder
