13 Dagboek januari 2000
Op zondag 2 januari kwamen Jan, Margret en Herman met hun kinderen. Kees was er ook, dat vond ik erg leuk. Op 4 januari was er receptie in de soos. De feestdagen zijn voorbij, nu gaat alles weer gewoon verder. Ik hoop dat het een jaar wordt met minder agressie en meer hartelijkheid voor elkaar! Op 17 januari 2000 werd Simone twee jaar. Ik ben op zondag bij Jan en Margret geweest, want op maandag moest er naar de internist. Simone vond al die cadeautjes wel leuk, maar het is de vraag of ze er veel van begrijpt. Bij de internist werd een hartfilmpje gemaakt vanwege mijn kortademigheid en bloeddruk. Het schijnt dat ik vocht vasthoud en ik kreeg bij voorbaat een tabletje voor onder mijn tong. Op 24 januari was het al weer 18 jaar geleden dat mijn man overleed. De tijd gaat hard, maar hij is nog steeds in mijn gedachten. Ik hoop dat hij gelukkig is en dat ik eens weer bij hem mag zijn. Met Lamber en Marian heb ik nog lol gemaakt. Als ik daarboven ben zal ik op jullie letten of alles goed gaat en af en toe met mijn vingertje schudden. Ja, laten we maar gekheid maken, want lachen is gezond.
Stefan werd op 8 februari 13 jaar, hij vierde het ook op zondag. Ik heb hem geld gegeven, dan kan hij zelf iets kopen. Gelukkig waren we die avond op tijd thuis, want de moeder van Lamber had het benauwd. 's Avonds laat kwam nog dokter Graafland. Het was gelukkig niet haar hart. To had vocht achter de longen en moest vier weken in huis blijven en kalm aan doen. Ja, de jaren beginnen te tellen. Op 18 februari won ik een paar prijsjes met de bingo: een doos fruit en een fles wijn. Het was weer reuze gezellig. De volgende dag gingen we met de bus naar het Schildershonk, waar Sjaan Voswinkel een receptie had omdat ze 75 werd. We waren met een heel clubje. Op vrijdag hebben we bij haar thuis alles nog eens op de video gezien, die ze van haar kinderen had gekregen. Toen heb ik weer een lekker glaasje wijn gedronken, want dat moet af en toe kunnen.
Op zaterdag 4 maart waren Marian en Lamber 23 jaar getrouwd. We vierden het met hen, de familie Velenturf, Eed en Lias met gourmetten. Een paar dagen later stond Lamber 's avonds laat voor de deur. Zijn moeder had het zo benauwd. Ze moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Er zat vocht achter haar longen en de aderen waren voor 90 procent dichtgeslibd. Op 22 maart werd ze in het Anthonius gedotterd en daarna werd ze naar het Hofpoort Ziekenhuis overgebracht.
Zondag 16 april. Voordat de mis begint, zal ik nog een stukje schrijven. Lamber zijn moeder is weer thuis en het gaat redelijk goed met haar. Mijn zoon Kees moet ook gedotterd worden, maar hij moet nog wachten op de operatie. Op 12 april werd ik opgehaald voor de Ziekendag. Eerst was er een lekker bakkie koffie, daarna een Woord en Gebeddienst en de Communie en tenslotte koffie met gebak. Als je die zieke mensen zo ziet, neem je je eigen kruisje maar weer op. 's Middags was er een lunch met voordracht en zang. Leuke liedjes om mee te zingen.
Met Eerste Paasdag kwamen Margret, Jan, Stefan, Simone, Marian en Lamber. Danny en Martijn lagen nog op bed. Zo gaat dat: als kinderen klein zijn maken ze hun ouders vroeg wakker, maar als ze groot zijn kunnen ze niet uit hun bed komen. Kees kwam onverwacht ook nog, dat vond ik erg fijn. We hebben zelfs nog geklaverjast. De volgende dag ging ik naar Anton en Ingrid en hun dochters. Op Goede Vrijdag was Didi drie jaar geworden, ze vindt het altijd leuk haar oma te zien. We hebben buiten in het zonnetje gezeten om bij te kleuren. Ik heb mijn kleindochters gade geslagen. Er zit pit in. Dan denk je terug aan de tijd dat je zelf in de kleine kinderen zat. Ze zijn soms dwars, maar dat gaat wel over. Op 24 april was To, Lambers moeder, jarig. Ze vierde het in Vianen bij haar dochter. Wat een drukte, wat een bloemen en cadeaus.
